Concello de Ribadeo

Vilaselán

Situada no extremo nordeste do municipio, Vilaselán linda polo norte e polo leste co mar Cantábrico, con Piñeira e Ove polo oeste e con Ribadeo polo sur.

A súa superficie é de 2,12 km2 e presenta unha densidade de poboación relativamente alta (194,33 habitantes/km2) por mor da súa proximidade ao núcleo urbano da vila. Os seus 412 habitantes (INE 2007) agrúpanse en 14 entidades: As Barreiras (20 habitantes), O Campoxurado (30), As Casas de Abaixo (6), O Circo (31), A Cruz (47), A Eirexa (25), A Lodeira (20), O Outeiro (6), A Senra (16), O Cargadoiro (33), A Granxa (abandonado), A Torre (34), Os Galos (135) e O Espín (9).

Nun dos extremos desta parroquia atópase a Illa Pancha, situada na entrada da enseada de Vilaselán. Nas dúas últimas décadas algunhas das súas poboacións, como A Eirexa, A Senra, O Circo…, foron medrando ata rematar formando un continium coa vila de Ribadeo.
Algo de historia
No lugar de Louselas (a 15 metros de altitude e entre as coordinadas UMT aproximadas de 655638-4824310) atópase o xacemento de Louselas, de grande importancia tanto pola súa extensión como pola cantidade de restos atopados nel. Relacionado co paleolítico inferior (e adscrito máis concretamente ao achelense medio) o seu descubrimento débeselle ao prehistoriador José Manuel González Fernández-Vallés en 1971, así como a outros estudosos.

Equipamento

Escola de Vilaselán
Local que forma parte da Rede de Telecentros de Ribadeo e que conta con equipamento informático e acceso gratuíto a internet.

Festas

Festa da Virxe
Santo Antón

Praias

O Cargadoiro
Rochas Brancas

Patrimonio

Castelo de San Damián

Forte situado na boca da ría, a poucos metros do Cargadoiro, para a defensa desta e das súas poboacións. Está documentado en 1624, aínda que se sabe que anteriormente existira no seu lugar unha torre denominada a Torre Nova.

Foi construída a comezos do século XVII polo marqués de Cerralbo e é o mellor exemplo de arquitectura militar no Concello de Ribadeo. A súa misión era a defensa da entrada da ría ante posibles ataques por mar, sendo precisamente nunha destas incursións cando foi destruído, a mans dos ingleses, en 1719.

Aínda que en 1774 foi reconstruído de novo, un golpe asestado en 1809 volveuno converter en ruínas. Con posterioridade foi entregado ao concello para a súa restauración e hoxe funciona como sala de exposicións municipal, conservándose só, da súa antiga fábrica, o muro exterior co seu bastión, as troneiras, o foxo e os contrafortes.